ถ้านึกถึงออฟฟิศที่เท่ที่สุดในยุคนี้ เชื่อว่าออฟฟิศโกดังของ Rabbit Digital Group จะต้องติดโผขึ้นมาเป็นอันดับต้นๆ เพราะเป็นออฟฟิศเอเจนซีเจ้าแรกที่เปลี่ยนโกดังให้กลายเป็นรังกระต่ายสุดคูล มีพื้นที่กิจกรรมกว่าห้าสิบเปอร์เซ็นต์ของทั้งหมด(เค้าทำงานกันตรงไหนอ้ะ?) ตอบโจทย์ชีวิตพวกเราที่อยากมีสไลเดอร์ในที่ทำงานเป็นที่สุด

ซึ่งบทความนี้เราจะมาสัมภาษณ์พี่เล็ก–รุ่งโรจน์ ตันเจริญ ผู้บริหาร Rabbit Digital Group และสถาปนิกผู้ออกแบบอย่าง พี่พจ พจนฤทธิ์ นิมิตกุล มาลองอ่านกันดูว่าที่มาที่ไปของที่ทำงานสไตล์โกดังของชาวกระต่ายเป็นมายังไง และนับจากวันแรกจนถึงวันนี้ชีวิตการทำงานที่นี่ของชาวกระต่ายเป็นยังไงบ้าง

Disclaimer // MangoZero เป็นบริษัทในเครือ Rabbit Digital Group 

ภาพต่อไปนี้เป็นภาพที่น้อยคนได้เคยเห็น(ก็ใช่อะสิ เพราะมาเห็นอีกทีก็ตอนสร้างเสร็จแล้ว) จะเห็นว่าโกดังสวยมากๆ ชั้นลอยที่มีอยู่ทุกวันนี้ก็มีมาก่อนแล้ว การออกแบบที่นี่จึงเป็นคล้ายกับการรีโนเวตเก็บจุดเด่นของสถานที่ไว้และเพิ่มเติมส่วนที่อยากใช้งานเข้าไป

“จุดเด่นอย่างแรกเลยคือความสูง..สูงมากกก ทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่ได้อยู่ในอาคารทั่วไป มันเป็นความสูงที่คนไม่ค่อยคุ้นชิน แล้วแสงของเดิมเจาะเป็น Skylight ทำให้มีแสงลงเป็นจุดๆ ตามจุดนู้นจุดนี้ แนวคิดการออกแบบก็ตั้งใจให้มันสอดคล้องกับของเดิมให้ได้มากที่สุด แล้วก็ขับจุดเด่นของเดิมให้ได้มากที่สุด แค่นั้นเลย” – พี่พจกล่าว

ถึงการออกแบบจะเน้นความสวยงามแล้ว แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือการใช้งาน และที่แห่งนี้ก็ตั้งโจทย์ไว้ว่าจะออกแบบเพื่อคนใช้ด้วย “ตอนออกแบบก็คิดเลยว่าตัวเองเป็นคนใช้ คิดเลยว่าตัวเองจะเดินมาตรงนี้เจอเพื่อนอยู่ตรงนี้ เนี่ยตรงนี้ก็คือเราเดินขึ้นมาหัวหน้าอยู่ตรงนี้นะเราก็เดินไปคุยกับเขา แวะกินกาแฟกับเพื่อน วางแก้วไว้ที่ความสูงตรงนี้นะ เดินเข้ามาอยากเห็นอะไรก็นึกอยู่ในหัวหมด จะมีเพื่อนอยู่คนนึงนั่งอยู่ตรงนั้นนะ มันจะตะโกนเรียกเราตอนเที่ยงเพื่อไปกินข้าว” – พี่พจ เจ้าของเสียงนุ่มพูดพร้อมลากปากกาไปตามภาพร่างสเก็ต

“ถ้าสังเกตโต๊ะแทบทุกอันอะมันจะเป็นกึ่งเปิดกึ่งปิด คือพอนั่งเราก็จะไม่ได้มองเห็นคนอื่น แต่พอยืนปุ้บเราจะเห็นทั้งหมดเลย แต่มันก็ไม่ได้คอนเนคกันร้อยเปอร์เซ็นสักทีเดียวมันก็จะยังเป็นโซนๆ อยู่ เป็นพื้นที่กึ่ง Private และ Public ที่เชื่อมกันอยู่ ถ้าสมมติว่าเป็นออฟฟิศทั่วไป โต๊ะทำงานก็จะเป็นโซนทำงานเลย ถ้าเข้าโซนชิลมันก็จะเป็นโซนชิลเลย อันนี้มันจะเป็นกึ่งๆ ซึ่งพี่ว่าลึกๆ มันก็จะ Drive ความคิดสร้างสรรค์ระดับนึงนะ” – พี่เล็ก

ก็ใครจะไปคิดว่าในซอยเล็กๆ ของถนนบรรทัดทองจะมีโกดังซ่อนอยู่ เป็นซอยขนาดรถผ่านได้คันเดียว อยู่ลึกเข้ามาข้างโรงเรียนประเสริฐธรรมทำให้ด้านหน้าจะมีขายโตเกียวบ้าง ผลไม้บ้าง (ขนมหน้าโรงเรียนชัดๆ)

ถ้ายืนอยู่ด้านนอกออฟฟิศ เราจะเห็นแค่ประตูกระจกใสหนึ่งบาน ที่พอเปิดเข้ามาจะเจอโลกอีกใบเลย เพราะนั่นแหละ..ใครจะไปคิดว่าในซอยแบบนี้จะมีโกดังโคตรใหญ่ซ่อนอยู่

ด้านฝั่งสถาปนิกอย่างพี่พจเองก็บอกเราว่าตอนมาดูที่นี่ก็คิดว่าสถานที่สวยมาก แต่สิ่งที่มองเห็นเลยว่าต้องมีแน่ๆ ก็คือต้นไม้ที่จะเป็นพระเอกของออฟฟิศแห่งนี้ ภายหลังพี่พจได้ขุดพื้นลงไปและเอา ต้นมั่งมี มาประจำไว้คู่กับชาวกระต่าย “เนี่ยอันนี้คือไปไซต์ครั้งแรกเลยนะแล้วกลับมาวาด” – พี่พจบอกเราพร้อมยื่นภาพสเก็ตให้ดู

พอเราได้ฟังจากทั้งพี่เล็กและพี่พจก็กลับมาสังเกตเองเหมือนกันว่าต้นไม้ที่ตั้งอยู่ตรงนี้มันทำให้รู้สึกว่าออฟฟิศนี้เป็นกึ่งเอาท์ดอร์ คือเมื่อไหร่ก็ตามที่เริ่มเครียดกับงาน พอเราออกมานั่งข้างนอกตรงโซนต้นไม้ มันเหมือนเราได้ใกล้ธรรมชาติขึ้นอีกนิดและปล่อยวางอะไรลงไปได้นิดหน่อย

ตั้งแต่วันแรกๆ จนวันนี้ เราพบว่าสิ่งที่พี่เล็กและคนในออฟฟิศให้ความสำคัญที่สุดคือกิจกรรม (เรื่องงานก็ด้วย แต่คำนวณมาแล้วว่ากิจกรรมสำคัญกว่า) ตั้งแต่อยู่ที่นี่มาเรามีทั้งเวทีประกวดเดอะโว้ย(ลอกมาจากเดอะวอยซ์) งานกีฬาสีที่จริงจังยิ่งกว่าเด็กโรงเรียนประเสริฐธรรม งานเปิดท้ายขายของ(ที่ตลาดตั้งอยู่ในออฟฟิศ) งานคาราโอเกะ งานกินฟรี และงานอีกมากมายที่ขึ้นชื่อว่า ‘งาน’ แต่จริงๆ มันคือกิจกรรม!