เมื่อไหร่ก็ตามที่เราประกาศโลกไปว่าเรากำลังจะไปเที่ยวต่างประเทศนะ หรือโพสต์รูปในระหว่างที่ท่องเที่ยวอยู่ต่างประเทศ สิ่งที่ตามมาในช่อง Comment หรือ Inbox ก็คือการฝากซื้อของหน่อย พร้อมแนบรูปตัวอย่างของที่ฝากซื้อมาให้เรียบร้อย แต่ไม่โอนเงินมาให้เลย…สำหรับคนที่ไม่สนิทกันเรายังพอปฏิเสธได้ แต่บางคนก็สนิทกันแต่ไม่สะดวกจริงๆ อยากจะปฏิเสธก็รู้สึกเกรงใจ
เมื่อตกอยู่ในสถานการณ์ที่แสนจะอึดอัดเช่นนี้ เราควรจะเอ่ยปากปฏิเสธอย่างไรดีให้เราไม่ต้องซื้อของมาฝากเพื่อนอย่างได้ผลที่สุดโดยที่เราไม่ต้องอึดอัดกลืนไม่เข้าคายไม่ออกซื้อมาฝากแบบไม่เต็มใจ เราไปเที่ยวเพื่อความสบายใจ ดังนั้นอย่าแบกความรู้สึกผิดที่ต้องปฏิเสธเพื่อนด้วยประโยคเหล่านี้กันดีกว่า
ไม่ผ่านจุดที่จะไป
วิธีปฏิเสธแบบละมุนละม่อนที่สุดก็คือการเอ่ยปากบอกเพื่อนที่ฝากเราซื้อของไปว่า “ไม่แน่ใจว่าจะผ่านไหม…ถ้าผ่านเดี๋ยวแวะดูให้นะ” แม้ว่าเราจะผ่านก็ต้องบอกว่าไม่ผ่าน ซึ่งเพื่อนที่ฝากซื้อไม่ได้รู้แผนการเดินทางของเราอยู่แล้ว
ยกเว้นคุณจะประกาศบอกโลกหราเลยว่าเราจะไปไหน ดังนั้นการตอบออกไปแบบนี้ถือว่าเป็นการปฏิเสธที่ละมุนละม่อมที่สุด และทำให้เรารู้สึกผิดน้อยลง (ทั้งที่เราไม่ต้องรู้สึกผิดเลยก็ได้ป่าววะ)
กระเป๋าไม่ได้ซื้อน้ำหนักมา
บอกไปแบบอ้อมๆ ว่าน้ำหนักในกระเป๋าไม่พอจะแบกของฝากของคุณกลับมา ถึงแม้เขาจะบอกว่าของที่ฝากมันชิ้นเล็กนิดเดียว แต่เราควรอธิบายในเชิงวิทยาศาสตร์ไปว่าสสารทุกชนิดบนโลกมีมวลน้ำหนักของมัน
ซึ่งจะหนักแค่ไหนมันก็ไปเบียดบังน้ำหนักในกระเป๋าของเราอยู่ดี ตอนน้ำหนักกระเป่าเกินพี่จะช่วยออกไหม ถ้าไม่ช่วยออกก็ไม่รับฝาก จบนะ บัยย
เอาเงินมาไม่พอ
บางทีการโกหกไปว่าเราไม่ผ่านจุดที่เพื่อนฝากซื้อของก็อาจจะไม่เมคเซ้นส์เท่าไหร่ เพราะบางครั้งของที่เพื่อนฝากซื้อสามารถหาได้ทั่วๆ ไป แต่การตอบไปเลยว่าเงินไม่พอ คงซื้อฝากให้ไม่ได้ นี่แหละถือเป็นการสิ้นสุดตัดจบบทสนทนาได้ทันทีเลย
ก็ในเมื่อเงินเราไม่พอ ยังจะใจดำกล้าฝากซื้อของอีกเหรอ ฝากซื้อปากเปล่าก็ได้ของเปล่าๆ กลับไปนี่แหละ แฟร์มาก ถ้าใจๆ แบบฝากแล้วโอนเงินมาให้พร้อมค่าเสียเวลาก็ยังคุยกันได้หน่อย
ไม่มีเวลา
สิ่งที่มีค่ามากที่สุดยามไปเที่ยวต่างประเทศคือ ‘เวลา’ ลำพังแค่เราใช้เวลาของตัวเองตอนไปเที่ยวก็แทบจะไม่พอแล้ว พอมีเพื่อนฝากซื้อของอีกคราวนี้เวลาที่แสนจะมีค่าของเราก็หมดไปกับการตามหาของให้เพื่อนแน่ๆ
ดังนั้นวิธีการที่จะปฏิเสธเพื่อนผู้อยากจะให้เราใช้เวลาในการไปเที่ยวต่างประเทศให้คุ้มค่าก็คือการตอบไปว่า “ไม่มีเวลาว่ะ โทษทีต้องไปหลายที่” ถ้าเพื่อนเข้าใจ เขาก็จะเข้าใจเรา แต่ถ้าเพื่อนไม่เข้าใจเขาก็จะไม่เข้าใจ เข้าใจใช่ไหม ไม่งงนะ
หาร้านไม่เจอ
วิธีนี้เหมาะสำหรับคนที่ไม่กล้าที่จะปฏิเสธเพื่อน แต่ก็ไม่ได้อยากจะซื้อให้เพราะขี้เกียจไปเสียเวลาหาให้จริงๆ แต่เพื่อแสดงความพยายามให้คนฝากซื้อเห็น (ซึ่งไม่จำเป็นต้องทำก็ได้นะ) ก็ต้องโกหกไปว่า หาไม่เจอจริงๆ หรือบอกในทำนองว่าหมดแล้ว หรืออะไรก้ได้ เพื่อให้เพื่อนผู้ฝากเราซื้อของรู้ว่า เออ…ไม่เป็นไร
ลืม…
ลืม… ใช่ก็ลืมไง
ไม่รับฝาก…
ถ้าคุณเป็นคนจริง คนตรง ไม่ต้องหาเหตุผลใดๆ เพิ่มเติมอีกแล้ว บอกไปเลยชัดๆ ว่า “ไม่รับฝาก” อันนี้จบจริง จบตั้งแต่วันแรกที่ยังไม่ขึ้นเครื่องบินเลย