กระแสออเจ้า กลับมาอีกครั้ง ! กับละครเรื่อง “พรหมลิขิต” ภาคต่อจากละครพีเรียดที่ฮิตทั่วบ้านทั่วเมือง “บุพเพสันนิวาส” ที่คราวนี้กลับมาอย่างเข้มข้นกว่าเดิม ซึ่งถึงแม้จะออนแอร์ไปหลายตอนแล้วด้วยกัน แต่กระแสยังคงพุ่งดีไม่มีตก มีแต่จะสูงขึ้นเรื่อยๆ และเป็นที่พูดถึงอย่างล้นหลามไม่แพ้บุพเพสันนิวาสเลยสักนิดเดียว ซึ่งแน่นอนว่า ชาวแมงโก้ก็ไม่พลาด ขอตามติดกระแสชาวด้อมอโยธยาด้วยการนำคำศัพท์น่ารู้จากเรื่องบุพเพสันวาส มาแบ่งปันให้ได้อ่านกันเพลินๆ เผื่อว่าคำศัพท์เหล่านี้ อาจจะได้พบเจออีกครั้งในเรื่องพรหมลิขิต และถ้าใครได้อ่านคลังคำศัพท์นี้แล้ว บอกเลยว่า ได้ทั้งความรู้ และควาคิดถึงจนต้องอยากกลับไปดูบุพเพสันนิวาสอีกแน่นอน (แล้วอย่าลืมกลับมาตาม พรหมลิขิต ด้วยล่ะ !) ส่วนจะมีอะไรบ้างนั้น มาดูกันเล้ย ~ ออเจ้า (น.) คำคลาสสิกคุ้นหูที่ใครๆ หลายคนคงเคยได้ยินหรือรู้จักกันอยู่แล้วเพราะถือว่าปรากฎอยู่แทบทุกฉาก โดยเฉพาะเมื่อพระนางเข้าคู่กัน พี่หมื่นมักจะเรียกแม่การะเกดด้วยคำนี้อยู่เสมอ โดยคำว่า “ออเจ้า” หมายถึง เธอ/คุณ เป็นสรรพานามบุรุษที่ 2 ไว้เรียกผู้หญิง ส่วนมากจะเป็นคนอายุน้อยกว่า เว็จ (น.) อีกคำศัพท์ที่เป็นไวรัลอยู่พักหนึ่ง ซึ่งคิดว่าหลายๆ คนที่ไม่เคยดูบุพเพสันนิวาส หรือไม่แม่นเกี่ยวกับคำศัพท์สมัยก่อน คงแทบเดาความหมายคำนี้ไม่ออกเลย โดยคำว่า “เว็จ” หมายถึง ห้องน้ำ เป็นคำที่ใช้เรียกกันในสมัยอยุยา ซึ่งมักจะใช้เฉพาะชนชั้นสูง ซึ่งคำว่า เว็จ นี้มาจากคำว่า เวจกุฎี มีความหมายว่า ที่ถ่ายอุจจาระ หรือส้วม นั่นเอง คันฉ่อง (น.) ใครเป็นแฟนบุพเพสันนิวาสได้ยินคำนี้ก็คงมีหลุดยิ้มกันบ้าง เพราะวลี “ไปส่องคันฉ่องดูทีฤา” เป็นวลีที่พี่หมื่นใช้จีบแม่หญิงการะเกดแบบชวนเขินสุดๆ โดยคำว่า “คันฉ่อง” หมายถึง เครื่องสำหรับส่องหน้าทำด้วยโลหะ เช่น ทองแดง หรือสัมฤทธิ์ ขัดจนเป็นมันเงา หรือจะแปลง่ายๆ สั้นๆ ก็คือ “กระจก” นั่นเอง เลื่อนเปื้อน (ว.) สำหรับคำนี้อาจจะมีหลายคนที่เคยได้ยินทั้งจากข้างนอกหรือภายในละครก็มีฉากที่ได้ยินคำนี้อยู่บ้าง ซึ่งคำนี้เป็นคำวิเศษณ์ที่ใช้ขยายในเรื่องของการพูด โดยคำว่า “เลื่อนเปื้อน” หมายถึง พูดเลอะเทอะถือเป็นสาระจริงจังไม่ได้ ซึ่งอาจจะไปใกล้เคียงกับคำว่า เลื่อนลอย ที่สามารถใช้เป็นคำวิเศษณ์ขยายการพูดได้เช่นกัน แต่ความหมายจะไม่เหมือนกันซะทีเดียว วิปลาส (ก.) แน่นอนว่า คำนี้ก็คงเป็นอีกคำที่คุ้นหูไม่แพ้กัน คนส่วนใหญ่น่าจะต้องเคยได้ยินคำว่า “แม่หญิงวิปลาส” ซึ่งเป็นคำที่ตัวละครในเรื่องชอบเรียกแม่หญิงการะเกดหลังจากเกศสุรางค์มาเข้าร่างนั่นเอง โดยคำว่า “วิปลาส” หมายถึง คลาดเคลื่อนไปจากธรรมดาสามัญ, ผิดปกติไปในทางเสื่อม ซึ่งมักจะเป็นคำพูดในเชิงลบถึงคนที่สติไม่ดี หรือทำอะไรแปลกๆ ครุ (น.) คำนี้หลายๆ คนอาจจะคิดไม่ถึง หรือไม่คุ้นหูว่าเคยเจอคำนี้ที่ไหนในละคร ซึ่งคำว่าครุนี้ ปรากฎอยู่ในตอนที่การะเกดนั้นต้องการจะซักผ้าที่เลอะด้วยตนเอง จึงบอกให้พี่ผินพี่แย้ม ไปนำกะละมังมาให้ ซึ่งทั้งสองก็ไม่เข้าใจและแก้ไขคำให้ถูกต้อง ซึ่งคำนั้นก็คือ ครุ นั่นเอง โดยคำว่า “ครุ” หมายถึง ภาชนะสานด้วยไม้ไผ่ รูปร่างคล้ายถังน้ำ มีหูหิ้ว ยาชันกันรั่ว ใช้สำหรับตัก หรือหาบน้ำ ปะหน้ากัน (ก.) มาถึงคำที่แม้จะไม่เคยเจอแต่ก็คงพอเดาความหมายกันออก ซึ่งคำนี้ปรากฎอยู่ในฉากที่การะเกดพูดถึงวิธีการทักทายเมื่อพี่หมื่นต้องไปราชการที่ฝรั่งเศส โดยคำว่า “ปะหน้ากัน” หมายถึง พบหน้า ไปเจอหน้ากัน หรือประเชิญหน้ากัน ซึ่งคล้ายๆ กับคำว่า พบปะ นั่นเอง ชมโฉม (ก.) เป็นอีกคำที่หลายคนอาจจะคุ้นตา เพราะคำนี้ก็ได้นำมาเป็นชื่อเพลงด้วยเช่นกัน และภายในละคร การะเกดก็เป็นคนนำเพลงนี้มาร้องด้วย โดยคำว่า “ชมโฉม” หมายถึง การชื่นชมรูปลักษณ์ร่างกายหรือใบหน้า เพราะคำว่า โฉม นั้นมีความหมายว่า รูปร่าง ทรวดทรง ซึ่งรวมกับคำว่าชม ที่มาจากคำว่า ชื่นชม หรือ มองดู แล้วนั้น ทำให้คำว่า ชมโฉม เหมือนเป็นการพินิจพิจารณารูปลักษณ์นั่นเอง สิงคลี (ว.) มาถึงคำสุดท้ายที่คิดว่าหลายๆ คนต้องไม่รู้จักความหมาย หรือแม้แต่อาจจะหาไม่เจอเสียด้วยซ้ำว่าอยู่ในฉากไหน ซึ่งคำนี้ปรากฎอยู่ในฉากที่หมื่นสุนทรเทวา พูดถึงแม่หญิงการะเกดหลังจากที่เห็นใบหน้ามึนงง และต้องการตั้งคำถาม โดยคำว่า “สิงคลี” หมายถึง วุ่นวาย, พัลวัน ซึ่งในความหมายในฉากที่ปรากฎในละคร เหมือนเป็นการแซ็วแม่หญิงการะเกดหลังจากที่มึนงงต่อคำศัพท์และเหตุการณ์มากมาย จนต้องไปถามพี่ผินพี่แย้มเป็นพัลวันนั่นเอง ที่มา : Sistacafe Oxford Languages สำนักงานราชบัณฑิตยสภา
